Archiwum miesiąca: listopad 2015

Niepokój ma to do siebie, że demotywuje człowieka. Zabiera mu nadzieję i radość. Nam w ogóle bardzo brakuje radości. Chrześcijanie zgubili radość. To jedna z naszych win. Żyjemy w jakimś dziwnym, bliżej nieokreślonym niepokoju, który każe nam gonić za czymś, … Czytaj dalej →

Co się z nami stało? Spotykam się z rodzicami moich uczniów i widzę mocne kobiety i słabych mężczyzn. Kobiety zaganiane, pracujące, pędzące jak lokomotywy wciąż naprzód, rozpędzone, zadbane, piękne i… samotne. Widzę kobiety-matki zniecierpliwione, wykształcone, pewne swoich racji. Dla których … Czytaj dalej →

Oto cały majątek jego w twej mocy. Śmieszny jest człowiek w swoim nieustannym zabieganiu o rzeczy. Życie nasze składa się z rzeczy: ze zdobywania rzeczy, podziwiania rzeczy, tracenia rzeczy, produkowania rzeczy. Świat materii nas oplata. Ciasno. Rzeczy są miarą naszego … Czytaj dalej →

Patrzę na siebie. Patrzę na swoje życie. Z pokorą schylam głowę i mówię: tak, Boże, jesteś wielki, że dałeś mi taki los. Jesteś wspaniały, że stworzyłeś mnie właśnie taką. Jesteś niepojęty, że tak kształtujesz mnie w cierpieniu i trudzie. Jesteś … Czytaj dalej →

To nie lipcowa rocznica śmierci mojego synka, ale 1 listopada jest dniem, gdy wspomnienia bolą. Ból jest podstępny. Zbliża się małymi krokami. Nieznacznie. Jakiś czas wcześniej, gdy pierwsza myśl o listopadzie pojawi się w umyśle. Potem pęcznieje. Narasta. Aż wreszcie … Czytaj dalej →