***
smutno
łzy milczące skargi
płyną donikąd
wracam
twardym kamiennym tunelem
po ostrych krawędziach chwil
zastygam
jak Niobe
nad zwłokami naszych dni
-
Ostatnie wpisy
Najnowsze komentarze
- Alicja M.M. - Nieokreśloność
- Małgorzata - Ściany
- Marcin Ojdana - Tworzę siebie
- cicha - nad zwłokami dni
- Fabian - nad zwłokami dni
Archiwa
- marzec 2023
- styczeń 2023
- listopad 2022
- wrzesień 2022
- czerwiec 2022
- grudzień 2021
- listopad 2021
- lipiec 2021
- czerwiec 2021
- marzec 2021
- luty 2021
- styczeń 2021
- listopad 2020
- październik 2020
- wrzesień 2020
- sierpień 2020
- lipiec 2020
- czerwiec 2020
- kwiecień 2020
- marzec 2020
- styczeń 2020
- grudzień 2019
- październik 2019
- wrzesień 2019
- sierpień 2019
- lipiec 2019
- maj 2019
- kwiecień 2019
- styczeń 2019
- październik 2018
- wrzesień 2018
- sierpień 2018
- lipiec 2018
- czerwiec 2018
- maj 2018
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- styczeń 2018
- listopad 2017
- październik 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- styczeń 2017
- grudzień 2016
- listopad 2016
- lipiec 2016
- czerwiec 2016
- maj 2016
- kwiecień 2016
- marzec 2016
- styczeń 2016
- grudzień 2015
- listopad 2015
Kategorie
Meta
Doceniam piękno wiersza białego. Przeczytałem wiersz cztery razy i za każdym razem miał inny wydźwięk. Naprawę bardzo ciekawy zabieg artystyczny. Zazdroszczę, że masz więcej odwagi niż ja by prezentować swoją twórczość, a nie chować jej do szuflady jak ja.
Nie trzeba zazdrościć. Spójrz w siebie. Na pewno znajdziesz wiarę, że warto dzielić się z innymi tym, co ci w duszy gra. Pisz i publikuj, Fabian. Może to wcale nie trzeba odwagi? Może wystarczy być dla siebie dobrym i wspaniałomyślnym?