Myślę sobie, że jednym z gorszych doświadczeń dla idealistów jest zetknięcie się z mentalnością małomiasteczkową. Mentalność ta, opierająca się na subiektywnej, negatywnie zabarwionej interpretacji fragmentów rzeczywistości, uderza w najbardziej intymne, wrażliwe sfery umysłowości i emocjonalności marzycieli. Człowiek małomiasteczkowy posługuje się nieuzasadnioną z logicznego punktu widzenia krytyką, zazwyczaj wykorzystującą argumenty ad personam. Pozamerytoryczne argumenty pozbawione racjonalności nie dają możliwości obrony, zwłaszcza jeśli przedstawiane są niebezpośrednio, niosąc ze sobą ryzyko plotek i zwykłej obmowy. Łatwość wysuwania oskarżeń, niepotwierdzonych i bezpodstawnych, to jeden z wyznaczników mentalności małomiasteczkowej. Bezkrytyczne uleganie spiskowej teorii świata, wytykanie błędów i potknięć, poniżanie – to tylko niektóre z narzędzi, jakim posługuje się człowiek o prowincjonalnej umysłowości. Dawniej kogoś takiego nazywano kołtunem, stosując dosyć niepochlebną analogię do plica polonica. Mentalność o ciasnych horyzontach nie jest w stanie zrozumieć ani przyjąć idealizmu marzycieli, ich kategoryczności i uporu, a także rozgoryczenia. Marzycielstwo i idealizm, które są źródłem wielkich dokonań ludzkości, potrzebują wiary i wsparcia. Musi być przynajmniej jedna osoba, która rzeczywiście uwierzy w marzenie, a w chwili zwątpienia będzie po prostu ratunkiem. Ideały są jak ludzie – nie mogą trwać samotnie, gasną, nikną, bez lustra, jakim jest drugi umysł. Narażone i wystawione na działanie krytyki ograniczonych umysłów, tracą blask, szarzeją i stają się zwyczajnie nieosiągalne. W świetnym filmie „La la land” bohaterka śpiewa „kochajmy marzycieli, choć zdają się bezmyślni; kochajmy serca, które świat łamie i chaos, który po nas zostaje”. Idealiści, mimo siły swych marzeń, są bezbronni wobec bezduszności i małomiasteczkowych przekonań. Kochajmy marzycieli. Szanujmy marzycieli. To oni wzbijają się do gwiazd. To oni zmieniają świat. Kochajmy marzycieli. Szanujmy marzycieli. Oni zawsze tracą więcej. Są zdolni wiele, wiele poświęcić dla ideałów, aż do ostatecznego obnażenia samego siebie. Są wspaniałymi, niezwykłymi artystami życia.
-
Ostatnie wpisy
Najnowsze komentarze
- Alicja M.M. - Nieokreśloność
- Małgorzata - Ściany
- Marcin Ojdana - Tworzę siebie
- cicha - nad zwłokami dni
- Fabian - nad zwłokami dni
Archiwa
- wrzesień 2023
- lipiec 2023
- marzec 2023
- styczeń 2023
- listopad 2022
- wrzesień 2022
- czerwiec 2022
- grudzień 2021
- listopad 2021
- lipiec 2021
- czerwiec 2021
- marzec 2021
- luty 2021
- styczeń 2021
- listopad 2020
- październik 2020
- wrzesień 2020
- sierpień 2020
- lipiec 2020
- czerwiec 2020
- kwiecień 2020
- marzec 2020
- styczeń 2020
- grudzień 2019
- październik 2019
- wrzesień 2019
- sierpień 2019
- lipiec 2019
- maj 2019
- kwiecień 2019
- styczeń 2019
- październik 2018
- wrzesień 2018
- sierpień 2018
- lipiec 2018
- czerwiec 2018
- maj 2018
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- styczeń 2018
- listopad 2017
- październik 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- styczeń 2017
- grudzień 2016
- listopad 2016
- lipiec 2016
- czerwiec 2016
- maj 2016
- kwiecień 2016
- marzec 2016
- styczeń 2016
- grudzień 2015
- listopad 2015
Kategorie
Meta